Pan Jezus powiedział do Apostołów i ich następców:
Kto was słucha Mnie słucha… (Łk 10, 16).
Kościół ma więc prawo i obowiązek:
- nauczać swoich wiernych
- wymagać pewnych rzeczy od swoich wiernych.
Dlatego Kościół daje nam przykazania, aby wskazać, co jest konieczne dla zachowania naszej wiary (co jest konieczne dla mojego duchowego rozwoju).
Przykazania kościelne obowiązują nas w sumieniu!
Obecnie obowiązują ( w Polsce) następujące przykazania kościelne:
- W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy św. i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
- Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.
- Przynajmniej raz w roku w okresie wielkanocnym przyjąć Komunię świętą.
- (znowelizowano w czerwcu 2013): Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymywać się od udziału w zabawach.
- Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.
Wyjaśnienie do przykazania 1:
Poza wszystkimi niedzielami roku świętami nakazanymi są:
- Boże Narodzenie (25 XII)
- Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki (1 I)
- Boże Ciało (ruchome)
- Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (15 VIII)
- Wszystkich Świętych (1 XI)
- Trzech Króli (6 I)
Wyjaśnienie do przykazania 4:
POST (nakazany przez Kościół) polega na spożyciu tylko jednego normalnego posiłku dziennie i dwóch posiłków ograniczonych do niezbędnego minimum (czyli: „jeden posiłek do syta, dwa lekkie”) – bez mięsa oczywiście.
Post przypada tylko dwa razy w roku: w Środę Popielcową i w Wielki Piątek.
Post ten obowiązuje: od 18 do 60 roku życia.
WSTRZEMIĘŹLIWOŚĆ
Polega na tym, że nie spożywamy pokarmów mięsnych we wszystkie piątki całego roku (oprócz piątków, w które wypadają uroczystości kościelne).
Wstrzemięźliwość obowiązuje: tych, którzy ukończyli 14 lat życia.
Dotychczas od zabaw należało się powstrzymać się we wszystkie piątki i przez czas Wielkiego Postu. Ale pod koniec czerwca 2013 r. biskupi znowelizowali 4. przykazanie. Okres formalnego zakazu zabaw został ograniczony do Wielkiego Postu. Nie zmienia to jednak w niczym dotychczasowego charakteru każdego piątku jako dnia pokutnego, w którym katolicy powinni modlić się, wykonywać uczynki pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia siebie przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków, zwłaszcza zaś zachowywać wstrzemięźliwość (por. kan 1249-1250). Wyjątkiem są jedynie przypadające wtedy uroczystości.
Jeśli więc w piątek katolik chciałby odstąpić ze słusznej przyczyny od pokutnego przeżywania tego dnia, winien prosić o odpowiednią dyspensę.