Nasz kościół jest częścią domu zakonnego salwatorianów w Krakowie (Zakrzówku). To kościół rektoralny, czyli taki, który ma niższą rangę od świątyni parafialnej (w kościele rektoralnym sprawuje się, z upoważnienia biskupa, liturgię dla pewnej grupy wiernych, którzy do tego miejsca uczęszczają). Przynależymy do parafii, której centrum stanowi świątynia pw. św. Stanisława Kostki na Dębnikach.
Historia
„Kościół Sawlatorianów w Krakowie na Zakrzówku pod wezwaniem Boskiego Zbawiciela konsekrował w dniu 26.IX.1976 ks. Karol kard. Wojtyła arcybiskup, metropolita krakowski od 1978 Jan Paweł II papież. W 1940 pracował w kamieniołomach na Zakrzówku. Tablicę ufundowano w roku Maryjnym 1978 z okazji II Krajowego Kongresu Eucharystycznego i III pielgrzymki papieża do Ojczyzny”.
Tablica ta, znajdująca się przy wejściu do zakrystii, została wykonana w brązie przez prof. Czesława Dźwigaja i odsłonięta w roku 1987.
Kościół p.w. Boskiego Zbawiciela wzniesiony został w latach 1971-1976, zgodnie z projektem Janusza Gawora, przy zabudowaniach klasztornych, nad którymi pracę rozpoczęto już w latach 20-tych XX wieku. Świątynia nie posiada fasady, z zewnątrz wyróżnia ją jedynie boczna, północna elewacja z szeregiem wysokich, smukłych okien i stalowa konstrukcja dzwonnicy.
Wnętrze kościoła jest jednonawowe, nakryte skośnie położonym stropem, z prosto zamkniętym, niewyodrębnionym w bryle prezbiterium, posiada wystrój tworzący klimat powagi, sprzyjający modlitewnemu skupieniu i wyciszeniu. Wzrok przyciąga usytuowana na ścianie ołtarzowej okazała figura Chrystusa Zbawiciela dłuta Anny Praxmayer (1975-1976). Okna – usytuowane tylko z jednej strony – wypełniają barwne, łagodnie rozpraszające światło, witraże projektu Witolda Ostrzałka (koniec XX w.) przedstawiające dwie strefy: niżej ziemsk, z żyjącymi tu ludźmi, zmierzającymi jakby ku górze, do widocznej nad nią strefy nieba, w której widać świętych w chwale. Pomiędzy jedną a drugą strefą ciąg witraży przerywany jest dekoracyjnym pasem z półprzeźroczystych bryłek kolorowego szkła. Przeciwległa, pozbawiona okien ściana ozdobiona jest wykonanym w technice mozaiki rzędem Apostołów oraz – przy ołtarzu – postaciami Matki Bożej i św. Józefa. Wszystkie, przedstawione jedna obok drugiej, hierarchicznie potraktowane postacie wyraźnie nawiązują do bizantyjskich wzorów tworząc rodzaj dekoracyjnego fryzu. Zaprojektowała je w latach 70. XX w. krakowska artystka Ewa Żygulska.
Jedyny witraż znajdujący się po prawej stronie nawy, przedstawia Ojca Franciszka Marię Jordana, założyciela Towarzystwa Boskiego Zbawiciela.
[w: Brat nr 224, Iwona Kęder]